BİZLER...

BİZLER

Anılar yakmak ve hayalleri yıkmak “BİZ” geçmişini silmeye çalışanlar için hep zor olmuştur. Ama imkânsız değil. Bu nedenle yıkım için aradığımız bahaneler fedakârlık isteyen zorlu işlerin seçeneklerinden oluşan şeylerdir. Hep sevilen sayılan ama belli bir zaman sonra unutulan bizler aslını düşünemeyeceğiz sonuçların. Acabalar hep gelir
aklımıza ama geldiği gibi gider cevabını bulamadan 15 yıl tam 15 yıldır çeşitli ortamlarda çeşitli arkadaşlarla beraber olmuştur bizler. “BİZ” ler kimi yerde saygı görür kimi yerde saygı duyar kimi yerde emir verir kimi yerde emre uyar “BİZ”ler. Her zaman elit takılmış olan biz grubu aslında bataklığın dibinde depresyon çukurunun en görünmez ve en ulaşılmaz yerinde olur.

            Yalnızlık en sevmedikleri şey olmasına rağmen ekseri yalnız takılıp yalnız yaşarlar hayatlarını. Bir arkadaşın tabiriyle “tercih edilmemiş yalnızlığı” “tercih edilmiş yalnızlığa” çevirmeye çalışırız. Başardığımızı sanıp seviniriz. Ama başarır mıyız?  Onu ancak ilerde görebiliriz. Çünkü o an mutluyuzdur ve bunu gerçek mutluluk sayıp avunmak “BİZ”im ortak yaşantımız gibi bir şeydir. Ama aslında yalnızlık “BİZ”ler içinde o kadar yorucudur ki. Bazen gözlerimiz kızarır, ama herkes sebebini bilirken “BİZ” habersizizdir tüm sebeplerden.

“BİZ”ler “BEN”likten sıyrılmış ve “BEN”i kabul etmeyen ama aslında “BEN”i hiç bırakamayan “BİZ”ler o kadar masum bir acı yaşıyoruz ki. Kundaktaki bebek gibi avutulmaya muhtaç. Yaşanacak hayat arıyoruz.

                                                                                              Ahmet TOPLU