Bugün insanların nasıl acı çektiğini gördüm. Aslını düşünmekten uzak, kendisini bilmekten soyutlanmış. Şizofrenik bir kişilik herkesi sarmış ve bu hastalık günün “moda” takıntılarının içine dalmış, erimiş ve her fırsatta bize yutturuluyor. Kendin ol”, “daima sen sensin”, “özgürlüğü yakala” gibi basmakalıp sözlerle oyalanıp sonrada 2,3 kişinin pohpohlamasıyla yaşadığımız şaşırtıcı, sahte ve bir o kadar da özgürlükten yoksun hayatta bizim beklide en rezil en aciz oluşumuzun ifadesidir.
Belirleyemediğimiz o kadar çok şey var ki. Modadan bahsettik ve bizim için alına kararların peşinden gidişimizi resmettik. Peki bizim gördüğümüz eğitim görüşlerinde doğruluk payı aradığımız ve doğruluğa büyük pay biçtiğimiz düşünürlerin çok kıymetli(!) düşünceleri. Ne kadar da zıt bir ikilem, Bir yandan kendimiz olurken, diğer yandan başkasının hayatını yaşamak. Acı, rezil, kepaze.
Bugün gördüğüm manzaralar içinden düşünüyorum da kendilik çabasına ulaşmış ve hayatı kendi görüşleri üzerine inşa eden “moda” takıntısına takılmayan var mı diye? Yok, niye yok ki? Hâlbuki biz o kadar özgürlükçüyüz ki. Annelerin, babaların ve yakın dostların düşüncelerine, kaygılarına ve önerilerine değer vermeyip “moda” olan bir anlayışla kendimizi fark etmeye kendimizi keşfetmeye çalışıyoruz. Ama neden bu düşüncelerin içine her şeyi katamıyoruz. Yemeği yeme tarzımız moda. Elbiseyi giyme tarzımız moda. Moda uğruna kendimizi açıyoruz. Şehveti doruğa çıkarıp moda diye mendi gibi şeyler giyip. Bununla gurur duyuyoruz.
Belirleyemediğimiz o kadar çok şey var ki. Biz asla kendimiz olamıyoruz. Hep başkasına hep başkası için yaşıyoruz. Bir gün deseler ki sen kendi hayatını mı yaşıyorsun? Cevap hayır olurdu. Günümüzün modası bu kendin olamamak ve kendi hayatını yaşayamamak
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder